Dzisiaj krótko i na temat! Jakie ryzyka wiążą się z podpisaniem umowy zawierającej szkodliwe zapisy? Dlaczego warto zlecić analizę umowy?

Spis treści

1. Dlaczego warto przeanalizować umowę?
2. Ryzyka związane z podpisaniem umowy zawierającej szkodliwe zapisy
3. Podsumowanie

Podpisywanie umów to codzienność w biznesie, ale także w życiu prywatnym. Bez względu na to, czy chodzi o umowę najmu, sprzedaży, czy umowę o pracę, każda z nich może zawierać zapisy, które mogą mieć istotne konsekwencje dla obu stron. Poniżej przedstawiamy, dlaczego warto dokładnie przeanalizować umowę przed jej podpisaniem oraz jakie ryzyka mogą wyniknąć z zawarcia umowy z szkodliwymi zapisami.

Dlaczego warto przeanalizować umowę?

1. Kompleksowa ocena prawna: Dokładna analiza umowy pozwala na ocenę jej zgodności z obowiązującym prawem. Unikniesz pułapek prawnych i niejasnych sformułowań, które mogą prowadzić do nieporozumień i sporów.
2. Wykrycie potencjalnych zagrożeń: Analiza umowy umożliwia identyfikację zapisów, które mogą być niekorzystne lub ryzykowne. Można w ten sposób wykryć klauzule, które mogą działać na Twoją niekorzyść, i zaproponować ich modyfikację.
3. Negocjacje warunków umowy: Dzięki analizie umowy możliwe jest negocjowanie korzystniejszych warunków. Pozwala to na osiągnięcie bardziej sprawiedliwych i zrównoważonych zapisów, które będą korzystne dla obu stron.
4. Oszczędność czasu i stresu: Analiza umowy pozwala zaoszczędzić czas i stres związany z samodzielnym studiowaniem skomplikowanego języka prawnego. Można być pewnym, że umowa została dokładnie sprawdzona i jest zgodna z Twoimi interesami.

Ryzyka związane z podpisaniem umowy zawierającej szkodliwe zapisy

1. Finansowe straty: Umowy mogą zawierać klauzule dotyczące kar umownych, opłat dodatkowych lub innych obciążeń finansowych, które mogą prowadzić do poważnych strat. Szkodliwe zapisy mogą również skutkować koniecznością zapłaty dużych odszkodowań.
2. Ograniczenia prawne: Niektóre umowy mogą ograniczać Twoje prawa, na przykład poprzez klauzule zakazujące konkurencji lub nakładające restrykcje na Twoje działania zawodowe. Takie ograniczenia mogą mieć długotrwałe konsekwencje dla Twojej kariery i działalności biznesowej.
3. Ryzyko sądowe: Szkodliwe zapisy mogą prowadzić do sporów sądowych, które są kosztowne i czasochłonne. Procesy sądowe mogą również nadszarpnąć Twoją reputację i wpłynąć na relacje z partnerami biznesowymi.
4. Naruszenie przepisów prawa: Umowy zawierające niezgodne z prawem zapisy mogą prowadzić do konsekwencji prawnych, w tym kar administracyjnych lub innych sankcji. Może to wpłynąć na Twoją zdolność do prowadzenia działalności gospodarczej.

Podsumowanie

Dokładna analiza umowy to kluczowy krok, który może uchronić przed wieloma problemami i ryzykami. Profesjonalna ocena prawna pozwala na wykrycie niekorzystnych zapisów i negocjację lepszych warunków. Pamiętaj, że umowa to dokument, który powinien chronić Twoje interesy, dlatego warto zadbać o jej dokładne zrozumienie przed podpisaniem.

W ostatnim artykule na naszym blogu pisaliśmy o tym, czy możliwa jest sprzedaż bez działalności gospodarczej. Jak się pewnie domyślasz – jest możliwa, jednak pod pewnymi warunkami. Jeśli nie wiesz jakimi, koniecznie sprawdź nasz poprzedni artykuł. 

Dzisiaj natomiast w ramach kontynuowania cyklu wpisów o działalności nierejestrowanej przybliżymy Ci temat, który również jej dotyczy, a mianowicie temat ochrony danych osobowych.  

Czy prowadząc działalność nierejestrowaną muszę również wdrożyć przepisy RODO? Kto jest administratorem danych osobowych? Jaką dokumentację muszę prowadzić? Odpowiedzi na te i inne pytania znajdziesz w dalszej części artykułu. 

Spis treści:

1. Czy prowadząc działalność nierejestrowaną muszę wdrożyć RODO?
2. Jakie obowiązki ma przedsiębiorca prowadzący działalność nierejestrowaną? 
3. Jaką dokumentację przygotować na początek?
4. W skrócie

Czy prowadząc działalność nierejestrowaną muszę wdrożyć RODO? 

Mówiąc najprościej – TAK. To, że prowadzisz działalność nierejestrowaną i jesteś w pewien sposób uprzywilejowany/a względem przedsiębiorców prowadzących działalność rejestrowaną absolutnie nie zwalnia Cię z obowiązku przestrzegania przepisów o ochronie danych osobowych. 

Musisz pamiętać, że RODO, czyli Rozporządzenie Ogólne o Ochronie Danych Osobowych, to zbiór przepisów obowiązujących we wszystkich krajach Unii Europejskiej, mających na celu ochronę danych osobowych obywateli. Każda osoba przetwarzająca dane osobowe, niezależnie od skali działalności, musi przestrzegać tych przepisów. Dotyczy to również osób prowadzących działalność nierejestrowaną. RODO nie dotyczy jedynie przypadków przetwarzania danych osobowych na użytek prywatny (np. nie musisz wdrażać RODO chociaż masz numery telefonów do swoich znajomych w telefonie). Jeśli jednak prowadzisz firmę – a przy działalności nierejestrowanej, choć formalnie się nie rejestrujesz, prowadzisz działalność – musisz spełniać obowiązki jakie spełnić musi administrator danych osobowych. 

Jakie obowiązki ma przedsiębiorca prowadzący działalność nierejestrowaną?

Zasady przetwarzania danych osobowych:

• Legalność, rzetelność i przejrzystość: Przetwarzanie danych musi być zgodne z prawem, rzetelne i przejrzyste dla osoby, której dane dotyczą.
• Ograniczenie celu: Dane osobowe muszą być zbierane w określonych, wyraźnych i prawnie uzasadnionych celach.
• Minimalizacja danych: Przetwarzane dane muszą być adekwatne, stosowne oraz ograniczone do tego, co niezbędne w związku z celami, w jakich są przetwarzane.
• Dokładność: Dane muszą być dokładne i w razie potrzeby aktualizowane.
• Ograniczenie przechowywania: Dane osobowe muszą być przechowywane w formie umożliwiającej identyfikację osoby, której dotyczą, przez okres nie dłuższy, niż jest to niezbędne do celów, w jakich dane te są przetwarzane.
• Integralność i poufność: Dane muszą być przetwarzane w sposób zapewniający odpowiednie bezpieczeństwo danych osobowych.

Informowanie osób, których dane dotyczą:

Musisz informować osoby, których dane przetwarzasz, o tym, jakie dane są zbierane, w jakim celu i na jakiej podstawie prawnej. Informacje te powinny być przedstawione w sposób jasny i zrozumiały.

Zgoda na przetwarzanie danych:

W niektórych przypadkach, musisz uzyskać zgodę osoby, której dane dotyczą, na ich przetwarzanie. Zgoda ta musi być dobrowolna, konkretna, świadoma i jednoznaczna.

Prawa osób, których dane dotyczą:

Osoby, których dane są przetwarzane, mają prawo do dostępu do swoich danych, ich sprostowania, usunięcia, ograniczenia przetwarzania, przenoszenia danych, wniesienia sprzeciwu wobec przetwarzania oraz prawo do niepodlegania zautomatyzowanemu podejmowaniu decyzji, w tym profilowaniu. Przysługuje im również prawo do złożenia skargi do Prezesa UODO. 

Jaką dokumentację przygotować na początek? 

Polecamy Ci zacząć od dokumentu Polityka prywatności. To w nim umieścisz wszystkie wymagane prawem informacje o tym w jaki sposób przetwarzasz dane osobowe. 

Czy jeśli nie masz swojej strony internetowej to polityka prywatności jest potrzebna? Absolutnie tak. Nie ma znaczenia kanał sprzedaży Twoich produktów czy też usług, ponieważ w każdym przypadku przetwarzasz dane osobowe. Czy sprzedajesz na swojej stronie internetowej, czy przez social media, czy przez rozmowy w wiadomościach prywatnych – nie ma to znaczenia. 

Politykę prywatności możesz przygotować samodzielnie. Możesz się też zgłosić do nas! W końcu to jedna z naszych specjalizacji. Masz zatem pewność, że zostanie przygotowana w sposób rzetelny, aktualny i zgodny z prawem. 

O co jeszcze zadbać? RODO nie wymienia obowiązkowego katalogu dokumentów. Z praktyki jednak polecamy Ci przygotować sobie co najmniej: 

• stosowne klauzule informacyjne do umów lub na stronę internetową, 
• politykę ochrony danych osobowych,
• procedurę postępowania w przypadku naruszenia ochrony danych osobowych,
• procedurę realizacji uprawnień osób fizycznych,
• rejestr umów powierzenia przetwarzania danych osobowych i rejestr upoważnień, 
• rejestr czynności przetwarzania,
• rejestr naruszeń, 
• wzór umowy o powierzeniu przetwarzania danych osobowych. 

W skrócie

Czy prowadząc działalność nierejestrowaną muszę wdrożyć przepisy RODO?
Tak, każda osoba przetwarzająca dane osobowe musi przestrzegać przepisów RODO, niezależnie od skali działalności.

Jakie obowiązki ma przedsiębiorca prowadzący działalność nierejestrowaną?
Przedsiębiorca musi przestrzegać zasad legalności, rzetelności i przejrzystości przetwarzania danych, minimalizacji danych, dokładności, ograniczenia przechowywania, integralności i poufności. Musi także informować osoby, których dane dotyczą, uzyskać ich zgodę na przetwarzanie oraz respektować ich prawa.

Jaką dokumentację przygotować na początek?
Na początek warto opracować politykę prywatności oraz inne dokumenty, takie jak klauzule informacyjne, politykę ochrony danych osobowych, procedury postępowania w przypadku naruszenia danych, rejestry umów i czynności przetwarzania, a także wzory umów o powierzeniu przetwarzania danych osobowych.

Przestrzeganie przepisów RODO jest kluczowe dla ochrony danych osobowych Twoich klientów, nawet jeśli prowadzisz działalność nierejestrowaną. Jeśli potrzebujesz pomocy w przygotowaniu odpowiednich dokumentów, skontaktuj się z nami – to jedna z naszych specjalizacji!

Czym się różni odpowiedzialność majątkowa w zależności od wybranej formy działalności?

Rozpoczynając własny biznes, niezwykle ważne jest zrozumienie, jak wygląda odpowiedzialność majątkowa w różnych formach prawnych działalności gospodarczej. Wybór odpowiedniej formy prawnej wpływa nie tylko na sposób prowadzenia firmy, ale również na stopień ryzyka osobistego właścicieli i wspólników.

Poniżej omówimy szczegółowo jak wygląda odpowiedzialność majątkowa w przypadku działalności jednoosobowej, spółki cywilnej, spółki jawnej, spółki partnerskiej, spółki komandytowej oraz spółki z o.o.

Spis treści

1. Działalność Jednoosobowa.
2. Spółka Cywilna.
3. Spółka Jawna.
4. Spółka Partnerska.
5. Spółka Komandytowa.
6. Spółka z o.o. (Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością).
7. Podsumowanie.

Działalność Jednoosobowa

Działalność jednoosobowa, zwana również jednoosobową działalnością gospodarczą, jest najprostszą formą prowadzenia firmy. W tym przypadku właściciel odpowiada całym swoim majątkiem za zobowiązania firmy. Oznacza to, że w przypadku zadłużenia przedsiębiorstwa wierzyciele mogą dochodzić swoich roszczeń zarówno z majątku firmowego, jak i prywatnego właściciela. Jest to więc forma działalności obarczona wysokim ryzykiem osobistym.

Spółka Cywilna

Spółka cywilna nie jest spółką w sensie prawnym, lecz umową między wspólnikami. Odpowiedzialność majątkowa wspólników jest solidarna i nieograniczona. Wierzyciele mogą dochodzić swoich roszczeń z majątku wspólnego wspólników oraz z majątku osobistego każdego ze wspólników. Spółka cywilna, jako, że nie posiada osobowości prawnej i formalnie nie jest spółką, nie posiada również własnego majątku. W praktyce, majątek spółki cywilnej jest wspólnością majątkową wspólników. Z tego względu, za zobowiązania spółki cywilnej, odpowiadają oni solidarnie.

Spółka Jawna

Spółka jawna jest spółką osobową, w której wszyscy wspólnicy odpowiadają za zobowiązania spółki całym swoim majątkiem solidarnie. Odpowiedzialność wspólników jest nieograniczona, co oznacza, że wierzyciele mogą żądać zaspokojenia swoich roszczeń zarówno z majątku spółki, jak i z majątku osobistego każdego ze wspólników. Jest to podobna konstrukcja, która występuje w przypadku spółki cywilnej.

Spółka Partnerska

Spółka partnerska jest specjalną formą spółki osobowej przeznaczoną dla osób wykonujących wolne zawody (np. lekarzy, adwokatów, notariuszy). Partnerzy w spółce partnerskiej odpowiadają za zobowiązania związane z wykonywaniem wolnego zawodu całym swoim majątkiem, jednak nie odpowiadają za zobowiązania innych partnerów wynikające z wykonywania przez nich wolnego zawodu. Odpowiedzialność za inne zobowiązania spółki (np. czynsz za biuro) jest solidarna. Istnieje tutaj wyraźny podział odpowiedzialności wspólników za wykonywaną przez nich pracę, jak również podział na zobowiązania, które dotyczą typowo spraw spółki i są związane z majątkiem spółki.

Spółka Komandytowa

Spółka komandytowa jest formą spółki osobowej, w której wyróżniamy dwa rodzaje wspólników: komplementariuszy i komandytariuszy. Komplementariusze odpowiadają za zobowiązania spółki całym swoim majątkiem, natomiast odpowiedzialność komandytariuszy jest ograniczona do wysokości sumy komandytowej (wkładu do spółki). W praktyce oznacza to, że wierzyciele mogą dochodzić swoich roszczeń z majątku osobistego komplementariuszy, zaś egzekucja z majątku komandytariusza jest mocno ograniczona. W przypadku spółki komandytowej, odpowiedzialność komplementariusza i komandytariusza jest znacząco różna!

Spółka z o.o. (Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością)

Spółka z o.o. jest najpopularniejszą formą spółki kapitałowej w Polsce. Wspólnicy spółki z o.o. odpowiadają za zobowiązania spółki wyłącznie do wysokości wniesionych wkładów na pokrycie kapitału zakładowego. Odpowiedzialność wspólników jest więc ograniczona i nie obejmuje ich majątku osobistego. Wyjątek stanowią członkowie zarządu, którzy mogą odpowiadać majątkiem osobistym, jeżeli nie zgłosili w odpowiednim czasie wniosku o upadłość spółki.

Podsumowanie

Wybór odpowiedniej formy prawnej działalności gospodarczej ma kluczowe znaczenie dla odpowiedzialności majątkowej przedsiębiorców. Osoby prowadzące działalność jednoosobową oraz wspólnicy spółek osobowych ponoszą pełną odpowiedzialność majątkową. Z kolei wspólnicy spółki z o.o. i komandytariusze w spółce komandytowej mogą ograniczyć swoją odpowiedzialność do wniesionych wkładów. Warto dokładnie przeanalizować ryzyko związane z prowadzoną działalnością i wybrać formę prawną, która zapewni odpowiedni poziom ochrony majątkowej.

Jeśli masz pytania dotyczące wyboru formy prawnej dla Twojego biznesu, skontaktuj się z nami, aby dokonać najlepszego wyboru dostosowanego do Twoich potrzeb i oczekiwań!

Więcej informacji o różnych rodzajach działalności, formach opodatkowania i odpowiedzialności związanej z każdą formą działalności, znajdziesz w naszym kursie Biznes na start, który rusza już niedługo! 

Jak skutecznie uzyskać nakaz zapłaty w sprawach cywilnych?

Zmagasz się z problemem nieuregulowanych należności i zastanawiasz się, jak efektywnie odzyskać dług od dłużnika? Gdy tradycyjne wezwania do zapłaty okazują się nieskuteczne, warto rozważyć złożenie pozwu o wydanie nakazu zapłaty przez sąd. Takie działanie może okazać się kluczowe w procesie odzyskiwania należnych środków.

Spis treści

1. Czym jest nakaz zapłaty?
2. Jak złożyć pozew?
3. Kiedy sąd wyda nakaz zapłaty?
4. Proces doręczenia nakazu zapłaty
5. Sprzeciw od nakazu zapłaty
6. Co robić po wydaniu nakazu zapłaty?
7. Koszty postępowania
8. Zabezpieczenie majątku dłużnika
9. Potrzebujesz pomocy?

Czym jest nakaz zapłaty?

Nakaz zapłaty to orzeczenie sądu, która stanowi tytuł egzekucyjny. Oznacza to, że po jego uzyskaniu, wierzyciel ma możliwość skorzystania z usług komornika w celu egzekucji długu. Co istotne, procedura uzyskania nakazu zapłaty jest zazwyczaj szybsza i mniej skomplikowana niż standardowe postępowanie sądowe.

Jak złożyć pozew?

Aby ubiegać się o wydanie nakazu zapłaty, konieczne jest złożenie odpowiedniego pozwu do sądu. Ważnym elementem jest sformułowanie w pozwie wniosku o rozpoznanie sprawy w trybie postępowania nakazowego. To właśnie ten tryb umożliwia szybsze rozstrzygnięcie sprawy bez konieczności przeprowadzania rozprawy z udziałem stron.

Kiedy sąd wyda nakaz zapłaty?

Sąd może zdecydować o wydaniu nakazu zapłaty w sprawach dotyczących roszczeń pieniężnych lub świadczeń zamiennych. Procedura ta jest możliwa tylko wtedy, gdy wierzyciel przedstawi stosowne dowody, takie jak:

• dokumenty urzędowe potwierdzające należność,
• rachunki zaakceptowane przez dłużnika,
• pisemne oświadczenia dłużnika o uznaniu długu,
• niezapłacone czeki lub weksle,
• umowy handlowe wraz z dowodami doręczenia faktur.

W przypadku gdy sąd uzna, że nie zostały spełnione przesłanki do wydania nakazu zapłaty, skieruje sprawę do rozpoznania w zwykłym toku i odbędzie się rozprawa.

Proces doręczenia nakazu zapłaty

Warto zwrócić uwagę, że nowelizacja kodeksu postępowania cywilnego zmieniła zasady doręczenia nakazu zapłaty. Obecnie, jeśli dłużnik nie odebrał nakazu w wyznaczonym czasie, sąd zobowiązuje wierzyciela do jego doręczenia za pośrednictwem komornika. Taki mechanizm ma na celu zwiększenie skuteczności procedury. W tym przypadku, sąd doręczy pozwanemu kopertę zawierającą pozew wraz z załącznikami oraz nakazem zapłaty, wraz z wezwaniem powoda do doręczenia dokumentów przez komornika w terminie dwóch miesięcy. Należy się udać z takim pismem z sądu oraz otrzymaną kopertą do komornika, który podejmie próbę doręczenia dokumentów pozwanemu.

Sprzeciw od nakazu zapłaty

Kiedy wszystkie formalności są właściwie spełnione, a roszczenie jest uzasadnione zarówno formalnie, jak i materialnie, sąd może wydać nakaz zapłaty. W takim nakazie pozwany, czyli dłużnik, zobowiązany jest do zwrotu określonej sumy pieniędzy w ciągu 14 dni. Co jednak ważne, w tym okresie dłużnik ma możliwość złożenia sprzeciwu, co przenosi sprawę na wokandę i prowadzi do jej rozpatrzenia podczas rozprawy.

Co robić po wydaniu nakazu zapłaty?

Po upływie terminu 14 dni od doręczenia nakazu zapłaty, kluczowe jest nawiązanie kontaktu z sądem, najlepiej telefonicznie, aby dowiedzieć się, czy nakaz zapłaty został uprawomocniony. Uprawomocnienie nakazu oznacza, że czas na wniesienie sprzeciwu przez pozwanego minął bezskutecznie. W takiej sytuacji, następnym krokiem jest uzyskanie klauzuli wykonalności, która jest niezbędna do rozpoczęcia postępowania egzekucyjnego. Klauzula ta, to nic innego, jak pieczęć na nakazie zapłaty, potwierdzająca, że dokument ten może stanowić podstawę do przeprowadzenia egzekucji przez komornika sądowego.

Koszty postępowania

Wysokość wpisu sądowego w sprawach nakazowych zależy od wartości przedmiotu sporu i może wynosić od 30 zł do maksymalnie 100 000 zł w przypadku wyższych kwot roszczeń. Jest to ważny aspekt do rozważenia przed zainicjowaniem postępowania.

Wpis sądowy w sprawach nakazowych oblicza się w sposób następujący:

• gdy wartość przedmiotu sporu sięga 2.000 zł – wpis wynosi 30 zł;

• gdy wartość przedmiotu sporu waha się pomiędzy 2000 zł a 5000 zł – wpis wynosi 100 zł;

• gdy wartość przedmiotu sporu waha się pomiędzy 5.000zł a 7500 zł – wpis wynosi 250 zł;

• gdy wartość przedmiotu sporu waha się pomiędzy 7500 zł a 10000 zł – wpis wynosi 300 zł;

• gdy wartość przedmiotu sporu osiąga ponad 10000 zł – wpis wynosi 5% wartości przedmiotu sporu (jednak nie więcej niż 100.000 zł).

Zabezpieczenie majątku dłużnika

Ciekawostką jest, że nawet nieprawomocny nakaz zapłaty może służyć jako środek zabezpieczający majątek dłużnika przed jego ukryciem. To ważna opcja dla wierzycieli, którzy obawiają się utraty możliwości odzyskania należności.

Potrzebujesz pomocy?

Jeśli borykasz się z problemem niezapłaconych należności i nie wiesz, jakie kroki podjąć, skorzystaj z pomocy profesjonalistów. Analiza indywidualnej sytuacji i dobranie odpowiedniej strategii prawnej to klucz do sukcesu w odzyskiwaniu długów.

Zachęcamy do kontaktu w celu omówienia Twojej sprawy i znalezienia najefektywniejszego rozwiązania w kontekście procedur prawnych. Pamiętaj, że odpowiednio szybkie działanie może znacząco zwiększyć szanse na odzyskanie należnych Ci środków.

Rozpoczynając własną działalność gospodarczą, przedsiębiorca podejmuje kluczową decyzję dotyczącą formy prawnej – jednoosobowej działalności gospodarczej czy spółki. Niemniej jednak, istnieje elastyczność w dostosowaniu tej decyzji w przyszłości poprzez proces przekształcenia. Dlatego warto zgłębić, kiedy i jak ten proces może być skutecznie stosowany.

 SPIS TREŚCI:

1. Idea przekształcenia:
2. Jaką działalność można przekształcić?
3. Zasada kontynuacji
4. Proces przekształcenia
5. Kiedy przekształcenie staje się skuteczne
6. Rejestracja przekształcenia w KRS
7. Informacja dla kontrahentów o przekształceniu
8. Odpowiedzialność po przekształceniu działalności
9. Podsumowanie

Idea przekształcenia:

Przekształcenie to nie tylko zmiana formalna, ale również głęboka transformacja formy prawnej działalności gospodarczej bez jej likwidacji. To narzędzie, które przedsiębiorcy wykorzystują m.in. w celu optymalizacji finansowej czy pozyskania inwestora.

Jaką działalność można przekształcić?

Nie każda forma prawna przedsiębiorstwa może być swobodnie przekształcona w inną. Określone przekształcenia są dopuszczalne w zależności od aktualnej formy prawnej:

1.       Jednoosobowa działalność gospodarcza

Przedsiębiorca będący osobą fizyczną, prowadzący działalność gospodarczą we własnym imieniu, ma możliwość przekształcenia formy prowadzonej działalności w jednoosobową spółkę kapitałową. Obejmuje to jednoosobową spółkę akcyjną lub jednoosobową spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością.

 2.       Spółka cywilna:

Spółka cywilna może ulec przekształceniu w dowolną spółkę handlową. Warto zauważyć, że w przypadku przekształcenia w spółkę jawną, stosuje się odrębną i bardziej uproszczoną procedurę.

 3.       Spółki Handlowe:

Spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa, spółka komandytowo-akcyjna, spółka z ograniczoną odpowiedzialnością i spółka akcyjna mają możliwość przekształcenia w inną dowolną formę spółki handlowej.

Zasada kontynuacji:

Przekształcona spółka zachowuje te same prawa i obowiązki, co umożliwia płynne kontynuowanie działalności bez konieczności aneksowania zawartych umów. Spółka po przekształceniu utrzymuje swoje statusy zezwoleń, koncesji i ulg przyznanych przed przekształceniem, chyba że ustawa lub decyzja administracyjna stanowi inaczej. Przekształcenie wpływa także na status wspólników, którzy stają się wspólnikami nowo utworzonej spółki od dnia przekształcenia.

Warto pamiętać, że istnieją wyjątkowe sytuacje, w których wspólnik spółki przekształcanej może nie stać się automatycznie wspólnikiem spółki przekształconej. Na przykład, wspólnik spółki kapitałowej może żądać odkupu swoich udziałów lub akcji, jeśli głosował przeciw uchwale o przekształceniu spółki w spółkę osobową i później zażądał zaprotokołowania swojego sprzeciwu po podjęciu tej decyzji.

Proces przekształcenia

Zasadniczo, proces przekształcenia rządzi się podobnym schematem niezależnie od formy prawnej przedsiębiorstwa, które jest poddawane przekształceniu. Kluczowe etapy tego procesu obejmują:

1. Przygotowanie planu przekształcenia wraz z załącznikami. Do istotnych elementów planu należą m.in. projekt uchwały dotyczącej przekształcenia spółki, projekt umowy lub statutu spółki, wycena składników majątku spółki przekształcanej (w przypadku przekształcenia w spółkę akcyjną) oraz sprawozdanie finansowe przygotowane dla celów przekształcenia.
2.  Zgłoszenie planu przekształcenia do Krajowego Rejestru Sądowego.
3.   Złożenie wniosku o wyznaczenie biegłego do zbadania planu przekształcenia. Ten krok dotyczy przekształcenia formy prawnej w spółkę akcyjną oraz przedsiębiorcy prowadzącego jednoosobową działalność gospodarczą, który planuje przekształcenie tej działalności w spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością lub spółkę akcyjną.
4. Podwójne zawiadomienie wspólników spółki o przekształceniu. Pierwsze zawiadomienie musi być złożone nie później niż na miesiąc przed planowanym dniem podjęcia uchwały, a drugie – w odstępie nie krótszym niż dwa tygodnie od daty pierwszego zawiadomienia.
5. Zawiadomienie pracowników o przejściu zakładu pracy, co najmniej na 30 dni przed przekształceniem.
6.  Podjęcie uchwały o przekształceniu spółki.
7. Złożenie wniosku do Krajowego Rejestru Sądowego o rejestrację przekształcenia spółki.

Kiedy przekształcenie staje się skuteczne

Przekształcenie staje się skuteczne w chwili zarejestrowania spółki przekształconej w Krajowym Rejestrze Sądowym. W praktyce, gdy składa się wniosek o rejestrację połączenia, spółki często wybierają konkretny dzień rejestracji przekształcenia – ten zabieg zwykle ma na celu usprawnienie procesów księgowych.

Rejestracja przekształcenia w KRS

Warto zauważyć, że wnioski do KRS po przekształceniu formy prawnej działalności mogą być składane jedynie w formie elektronicznej poprzez Portal Rejestrów Sądowych. Sąd uwzględni jedynie te wnioski do KRS, które zostaną podpisane podpisem kwalifikowanym, podpisem osobistym lub Profilem Zaufanym przez reprezentanta spółki lub profesjonalnego pełnomocnika.

Do wniosku należy dołączyć również:

·         umowę spółki z ograniczoną odpowiedzialnością

·         oświadczenie o przekształceniu

·         uchwałę o powołaniu prokurentów, jeżeli zostali powołani, wraz z ich zgodą na powołanie oraz adresem do doręczeń

·         listę wspólników wraz z adresami do doręczeń podpisaną przez wszystkich członków zarządu

·         zgodą członków zarządu na ich powołanie wraz z adresami do doręczeń

·         opatrzone podpisami oświadczenia wszystkich członków zarządu, że wszyscy wspólnicy wnieśli w całości wkłady na pokrycie kapitału zakładowego

·         dowód uregulowania opłat od wniosku (500 zł) oraz ogłoszenia rejestracji tego wniosku (100 zł).

Wniosek o rejestrację przekształcenia powinien zostać złożony w okresie nie dłuższym niż 6 miesięcy od daty zawarcia umowy spółki. Dokument ten winien być przekazany do właściwego sądu rejestrowego, zgodnie z siedzibą spółki. W treści wniosku należy zawrzeć informację o tym, że podmiot nie występował wcześniej o uzyskanie numeru NIP lub numeru identyfikacyjnego REGON. W rezultacie procesu przekształcenia, spółka otrzyma nowy numer KRS, NIP oraz REGON.

Uwaga! W ciągu 7 dni od rejestracji przekształconej spółki KRS musisz złożyć wniosek o wykreślenie działalności gospodarczej z CEIDG.

Informacja dla kontrahentów o przekształceniu

Informowanie kontrahentów o przekształceniu działalności jest istotnym krokiem. Upewnij się, że poinformujesz swoich kontrahentów oraz odpowiednie instytucje o przekształceniu swojej działalności w spółkę. Dzięki temu umożliwisz im dostosowanie danych firmy, co pozwoli na prawidłowe wystawianie dokumentów.

Odpowiedzialność po przekształceniu działalności

Przez trzy lata od daty przekształcenia będziesz ponosić wspólnie z spółką przekształconą odpowiedzialność za wszelkie zobowiązania związane z działalnością gospodarczą prowadzoną przed dniem przekształcenia.

Po upływie trzech lat masz możliwość istotnego ograniczenia swojej odpowiedzialności, pod warunkiem spełnienia określonych warunków (wyłącza to zobowiązania podatkowe). Przykładowo, pozostając jedynie wspólnikiem spółki, ponosisz jedynie ryzyko związane z działalnością gospodarczą i nie odpowiadasz za zobowiązania spółki. Jednakże, jeżeli pełnisz funkcję członka zarządu, będziesz ponosić odpowiedzialność za zobowiązania spółki, w przypadku nieskuteczności egzekucji wobec samej spółki. Odpowiedzialność ta ma charakter solidarny. Możliwość odroczenia od tej odpowiedzialności istnieje poprzez złożenie stosownego wniosku o ogłoszenie upadłości spółki w odpowiednim czasie.

Podsumowanie:

Przekształcenie działalności gospodarczej to proces wymagający, ale istotny dla firm, które chcą efektywnie dostosować się do zmiennych warunków rynkowych. Warto skonsultować się z doświadczonym prawnikiem, aby zapewnić płynny przebieg procesu i uniknąć potencjalnych komplikacji. Działalność gospodarcza podlega ciągłym zmianom, a przekształcenie może być kluczowym narzędziem służącym do utrzymania konkurencyjności na rynku!

Spis treści

W dzisiejszym wpisie chcielibyśmy poruszyć tematykę uzyskania zezwolenia na detaliczną sprzedaż alkoholu. Sprzedaż alkoholu to branża, która podlega ścisłym regulacjom ze względu na potencjalne zagrożenia związane z nadużywaniem alkoholu. W związku z tym, organy regulacyjne wymagają, aby detaliczni sprzedawcy alkoholu uzyskali odpowiednie zezwolenia, które określają, jakie rodzaje alkoholi mogą być legalnie oferowane w sklepach.

1. Rodzaje zezwoleń na detaliczną sprzedaż alkoholu
2. Warunki jakie musi spełnić detaliczny sprzedawca alkoholu
3. Procedura uzyskania zezwolenia
4. Obowiązki detalicznego sprzedawcy alkoholu
5. Kary
6. Rezygnacja i wygaśnięcie zezwolenia
7. Zakończenie

Rodzaje zezwoleń na detaliczną sprzedaż alkoholu

Przepisy przewidują trzy rodzaje zezwoleń na sprzedaż alkoholu. Podział wynika z zawartości alkoholu oraz jego rodzaju.

1. Zezwolenie na sprzedaż alkoholu do 4,5% zawartości alkoholu oraz piwo: To zezwolenie umożliwia sprzedawcom oferowanie napojów o niskiej zawartości alkoholu oraz szerokiego wyboru piw.
2. Zezwolenie na sprzedaż alkoholu powyżej 4,5% do 18% zawartości alkoholu (z wyjątkiem piwa)
3. Zezwolenie na alkohole powyżej 18% zawartości alkoholu.

Warunki jakie musi spełnić detaliczny sprzedawca alkoholu

Poniżej wymienimy warunki jakie musi spełniać detaliczny sprzedawca alkoholu, oprócz uzyskania zezwolenia na sprzedaż alkoholu:

1. zaopatrywać się w napoje alkoholowe u producentów i przedsiębiorców: 

– posiadających odpowiednie zezwolenie na sprzedaż hurtową napojów alkoholowych lub

– będących drobnymi producentami wina z upraw własnych lub przedsiębiorcami wykonującymi działalność gospodarczą w zakresie wyrobu fermentowanych napojów winiarskich z surowców uzyskanych we własnym gospodarstwie

2. w terminach do dnia 1 lutego, 1 czerwca, 1 października każdego roku kalendarzowego objętego zezwoleniem, okazać przedsiębiorcy zaopatrującemu dany punkt sprzedaży odpowiedni dowód potwierdzający dokonanie opłaty
3. posiadać tytuł prawny do korzystania z lokalu, stanowiącego punkt sprzedaży
4. wykonywać działalność gospodarczą w zakresie objętym zezwoleniem tylko przez przedsiębiorcę w nim oznaczonego i wyłącznie w miejscu wymienionym w zezwoleniu
5. zgłaszać organowi zezwalającemu zmiany stanu faktycznego i prawnego, w stosunku do danych zawartych w zezwoleniu, w terminie 14 dni od dnia powstania zmiany
6. prowadzić sprzedaż w punkcie sprzedaży spełniającym wymogi określone przez radę gminy
7. przestrzegać innych zasad i warunków określonych przepisami prawa.

Procedura uzyskania zezwolenia

Procedura uzyskania zezwolenia na detaliczną sprzedaż alkoholu może wydawać się na pierwszy rzut oka dosyć skomplikowana. W tym punkcie przedstawimy krok po kroku jakie czynności należy podjąć w celu jej uzyskania.

Sprawę zezwolenia na detaliczną sprzedaż alkoholu załatwimy w urzędzie miasta lub gminy (w tym urzędzie miasta na prawach powiatu). Wniosek możemy złożyć pisemnie lub przez Internet. Przy czym składając wniosek przez Internet należy go podpisać podpisem kwalifikowanym albo profilem zaufanym. 

Wniosek należy również opłacić. Opłata uzależniona jest od rodzaju alkoholu, który planujemy sprzedawać. W przypadku ubiegania się o zezwolenie w trakcie roku, wówczas opłata wyliczana jest proporcjonalnie do okresu ważności zezwolenia. Opłatę należy wnieść na rachunek bankowy gminy, który znajdziemy na stronie internetowej urzędu.

Wniosek o wydanie zezwolenia zawiera:

1) oznaczenie rodzaju zezwolenia;

2) oznaczenie przedsiębiorcy, jego siedzibę i adres, w przypadku ustanowienia pełnomocników ich imiona, nazwiska i adres zamieszkania;

3) numer w rejestrze przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym, o ile przedsiębiorca taki numer posiada, oraz numer identyfikacji podatkowej (NIP);

4) przedmiot działalności gospodarczej;

5) adres punktu sprzedaży;

6) adres punktu składowania napojów alkoholowych (magazynu dystrybucyjnego).

W jednym wniosku możemy ubiegać się o zezwolenie na sprzedaż wszystkich trzech rodzajów alkoholu. Przed złożeniem wniosku warto zapoznać się z uchwałami rady gminy, w których określone zostały zasady usytuowania miejsc sprzedaży i podawania napojów alkoholowych. Rada gminy określa w uchwale również liczbę zezwoleń jaka może zostać wydana w konkretnej gminie. 

W przypadku kiedy lokal, w którym zamierzasz sprzedawać alkohol mieści się w budynku mieszkalnym wielorodzinnym np. blok, kamienica, wówczas musisz dołączyć jedną z poniższych zgód: zgodę właściciela budynku, zgodę użytkownika budynku, zgodę zarządcy budynku, zgodę administratora budynku. 

Do wniosku należy również załączyć dokument potwierdzający tytuł prawny wnioskodawcy do lokalu stanowiącego punkt sprzedaży napojów alkoholowych oraz decyzję właściwego państwowego inspektora sanitarnego o zatwierdzeniu zakładu (przedsiębiorstwa zajmującego się dystrybucją produktów spożywczych).

Następnie urząd, do którego trafi wniosek sprawdzi jego kompletność. W przypadku jakichkolwiek braków wezwie wnioskodawcę do jego uzupełnienia.

W gminach funkcjonują komisje rozwiązywania problemów alkoholowych. Komisja ta oceni czy wniosek spełnia wymagania określone w uchwale rady gminy i wyda pozytywną bądź negatywną opinię. 

Zezwolenia wydawane są na minimum 2 lata – w placówkach handlu detalicznego (sklep, stacja benzynowa) albo w przypadku placówek gastronomicznych na minimum 4 lata.

Organ, który wydał zezwolenie lub, na podstawie jego upoważnienia, straż gminna lub członkowie gminnej komisji rozwiązywania problemów alkoholowych dokonują kontroli przestrzegania zasad i warunków korzystania z zezwolenia.

Jeżeli w trakcie obowiązywania zezwolenia na sprzedaż alkoholu dojdzie do zawieszenia prowadzenia działalności gospodarczej, to nadal należy wypełniać wszystkie obowiązki sprawozdawcze, czyli składać oświadczenia o sprzedaży alkoholu w roku poprzednim oraz dokonywać opłat za korzystanie z zezwolenia.

Obowiązki detalicznego sprzedawcy alkoholu

Jednym z głównych obowiązków uprawnionego sprzedawcy alkoholu jest składanie do 31 stycznia, oświadczenia o ilości sprzedaży poszczególnych rodzajów napojów alkoholowych w poprzednim roku. Wyliczenie to będzie podstawą ustalenia kwoty za korzystanie z zezwolenia.

Kary

Nie można pominąć kwestii kar w związku z detaliczną sprzedażą alkoholu. Za sprzedaż alkoholu bez zezwolenia lub wbrew jego warunkom grozi grzywna, gdyż czyn taki jest przestępstwem.

Ponadto udzielone zezwolenie może zostać cofnięte w następujących przypadkach:

1) nieprzestrzegania określonych w prawie zasad sprzedaży napojów alkoholowych, a w szczególności  sprzedaży i podawania napojów alkoholowych osobom nieletnim, nietrzeźwym, na kredyt lub pod zastaw oraz sprzedaży i podawania napojów alkoholowych zawierających więcej niż 18% alkoholu w ośrodkach szkoleniowych lub w domach wypoczynkowych

2) powtarzającego się co najmniej dwukrotnie w okresie 6 miesięcy, w miejscu sprzedaży lub najbliższej okolicy, zakłócania porządku publicznego w związku ze sprzedażą napojów alkoholowych przez dany punkt sprzedaży, gdy prowadzący ten punkt nie powiadamia organów powołanych do ochrony porządku publicznego;

3) wprowadzenia do sprzedaży napojów alkoholowych pochodzących z nielegalnych źródeł;

4) przedstawienia w oświadczeniu fałszywych danych o wartości sprzedaży poszczególnych rodzajów napojów alkoholowych w punkcie sprzedaży w roku poprzednim;

5) popełnienia przestępstwa w celu osiągnięcia korzyści majątkowej przez osobę odpowiedzialną za działalność przedsiębiorcy posiadającego zezwolenie;

6) orzeczenia, wobec przedsiębiorcy będącego osobą fizyczną albo wobec osoby odpowiedzialnej za działalność przedsiębiorcy posiadającego zezwolenie, zakazu prowadzenia działalności gospodarczej objętej zezwoleniem.

Przedsiębiorca, któremu cofnięto zezwolenie, może wystąpić z wnioskiem o ponowne wydanie zezwolenia nie wcześniej niż po upływie 3 lat od dnia wydania decyzji o jego cofnięciu.

Rezygnacja i wygaśnięcie zezwolenia

Rezygnacja ze sprzedaży alkoholu jest możliwa przed terminem upływu ważności np. w przypadku likwidacji sklepu. Warunkiem jest tylko poinformowanie urzędu, który udzielił zezwolenie w terminie 14 dni.

Udzielone zezwolenie może również ulec wygaśnięciu. Ma to miejsce w przypadku:

–  likwidacji punktu sprzedaży;

– upływu terminu ważności zezwolenia;

– zmiany rodzaju działalności punktu sprzedaży;

– zmiany składu osobowego wspólników spółki cywilnej;

– niezłożenia oświadczenia o rocznej wartości sprzedaży poszczególnych rodzajów napojów alkoholowych do 31 stycznia lub niezapłacenia opłaty w ustawowo określonych wysokościach i terminach. W takim przypadku można wystąpić z wnioskiem o nowe zezwolenie dopiero po upływie 6 miesięcy od dnia wydania decyzji o wygaśnięciu zezwolenia.

W przypadku wcześniejszego obowiązywania udzielonego zezwolenia, przedsiębiorca nie może ubiegać się o zwrot części wpłaconej opłaty za zezwolenie.

Jeżeli po wygaśnięciu zezwolenia na detaliczną sprzedaż alkoholu pozostały zapasy alkoholu wówczas można wystąpić o zezwolenie na wyprzedaż napojów alkoholowych.

Zakończenie

Oprócz zezwolenia na detaliczną sprzedaż alkoholu, przepisy rozróżniają również zezwolenie na hurtową sprzedaż alkoholu. Jednak na ten temat może przygotujemy osobny wpis. Ustawodawca przewidział również pozwolenie na okazjonalną sprzedaż alkoholu. Dokument taki jest potrzebny kiedy planujemy np. podawać alkohol w trakcie imprezy okolicznościowej.

Jeżeli planujesz rozpocząć sprzedaż alkoholu, a cała procedura wydaje ci się skomplikowana, zgłoś się do nas.